در آخرین دیداری که با یکی از استادانم داشتم از ایشان درخواست کردم که آدرس پست الکترونیکی شان را به من بدهد تا بتوانم سئوالات یا تکالیفم را با اشیان در میان بگذارم و وی با خواهش و قسم ازم درخواست کرد که به شرطی حاضر است آدرس واقعیشان را به من بدهد که برای ایشون از این مطالب عمومی همه پسند نفرستم و آدرسشو را هم به کسی ندهم.به قولی ایشان میگفتن: "جان من فوروارد نکن...."
و این دلیلی بود برای نوشتن این مطلب:
امروز چند email جدید داشتید.چند تا شو خوندید یا بدون اینکه باز کنید پاک کردید.چند تای آنها تکراری بود.
متاسفم که باید گفت:
(ویران شود این مدرسه، جهل آباد است)
یادش به خیر.شاید برگرده به حداقل 15 سال پیش.آرزو داشتم از کسی میلی دریافت کنم.از هر کسی سئوال میکردم دلیلی برای داشتن پست الکترونیکی نداشت یا دسترسی به کامپیوتر برایش ممکن نبود .فقط بچه های هم دانشگاهی بودند که گاها از این طریق با هم در ارتباط بودند.هم دسترسی به اینترنت مشکل بود هم سرعت آن کم .ماکزیمم فضای را که سرورهای بزرگ هم به هر پست میدادند حداکثر 10 مگا بایت بود. اغلب پستها به دلیل پر بودن باکسها برگشت میخورد و باید برای اضافه کردن هر فایل به ای میلها ساعتها صرف میشد.زمان گذشت و دسترسی بصورت آنلاین به وب از طرق مختلف فراهم شد شرکتهای بزرگ مانند یاهو و گوگل به دلایل مختلف از جمله رقابت با همدیگر هر روز به فضای اختصاص داده شده به آدرسها می افزودند و اگر اشتباه نکنم چند سال پیش بود که ارتباطات از طریق orkut وارد فاز جدیدی شد و با امدن ,وب لاگها .و جدیدا از طریق facebook در تمام دنیا نحوه اطلاع رسانی و انتقال اطلاعات و عقاید تغییر کرد و زمان به سمتی رفت که امروزه کمتر فرد جوان یا میان سالی را پیدا میکنی که کلکسیونی از آدرسهای الکترونیکی را با خودش یدک نکشد و با افتخار از داشتن چندین ای میل مختلف یاد نکند.
اگر نگاهی به دلیل مهم عنوان شده برای استفاده از پست اکترونیکی شامل افزایش بهره وری ،کاهش هزینه های ارتباطی،انتقال سریع اطلاعات،سهولت ارتباط ،ا یجاد پاسخگویی صادقانه،حفظ ارتباط مداوم بیاندازیم به نظر شما چه دلایلی برای توجیه وضع کنونی که در جامعه ما از آن بعنوان کلاس شخصیتی نامبرده میشود میتوان یافت؟
چند درصد از ما (لغتی در معنای عام) بابت گرفتن این آدرس یا فضا برای ذخیره کردن آنها هزینه کرده ایم.آیا اگر فرستادن هر پست به هر نفر هزینه ای جدا داشت آیا ما باز راه را اشتباه میرفتیم.چرا ما ایرانیها بالاترین آمار را در داشتن پست الکترونیکی و اشغال فضاهای مجانی سرورهای مختلف دارا هستیم. چندین آدرس با چه عنوان یا فرستادن پستهای حاوی اطلاعات سرگرمی و تفریحی به چه دلیل آن هم برای دهها نفر از دوستان.به نظر بنده داشتن عقیده اشتراک اطلاعات بسیار با ارزش است اما در جای خود.اگر نگاهی به سایتهای اشتراک اطلاعات علمی بیندازیم کمترین انتقال اطلاعات از طریق ماها صورت میگیرد. شاید برای رفع هر نوع مشکل چرخی در اینترنت زده و متوجه انتقال ساده و به قولی بی شیله پیله خارجیان در کمک به همدیگر ،بر خورده باشید که این در فرهنگ ما اصلا جای ندارد و میتوان از آن بعنوان مشت بسته قلمداد کرد.آیا تا به حال چند مطلب علمی تراوش شده از ذهن ما یا منبعی از تجربه ما با هدف انتقال به دیگران در وب انتشار پیدا کرده است.
شاید این روزها هر کدام از ماهابیش از دهها پست در طول روز دریافت یا انتقال میدهیم چند درصد انها برای اولین بار از طرف ما تولید شده است.
این سئوالهای است که من بارها از خود پرسیده یا میپرسم؟!
آیا تا به حال به این نکته فکر کرده ایم که اگر یکی از پستهای ما که مثلا فقط حاوی یک عکس با حجم کم اگر برای ده نفر ارسال شود یعنی ده کپی از آن منتشر و روی سرورها ذخیره شده است!(اصلا کاری به تکنولوژی پیچیده ذخیره و انتقال اطلاعات توسط سرورهای بزرگ ندارم چون نه سازنده آن هستیم نه میتوانیم به سازنده ان اعتماد کنیم که به چه دلیل یا هدفی این فضا و تکنولوژی را در اختیار ما قرار داده است و به این نکته نیز اعتقاد دارم که برای آنان نیز بی شک منفعتی در بر خواهد داشت)
کاش میشد به جای فشردن دکمه forward در روی inbox مان و فرستادن چند عکس یا مطلب خنده دار به این نتیجه میرسیدم که آدرس آنرا از طریق وبلاگمان به اشتراک گذاشته یا در صفحه فیس بوکمان آنرا به معرض دید دوستانمان بگذاریم .آیا میدانید که این روزها دسترسی به هر نوع اطلاعاتی در کمتر از کسری از ثانیه از طریق RSS امکان پذیر است.آیا میدانید که ساختن یک وب لاگ با همین email که هر کدام از ماها داریم به اندازه لاگین در یک صفحه با همین کاربر شدنی است(کاربران gmail به آدرس http://www.blogger.com/home , و کاربران Yahoo به آدرس http://cm.my.yahoo.com/ برای ساختن وب لاگ خود مراجعه کنند)
آیا تا به حال به آدرس https://www.google.com/reader با اکانت gmailخود سری زده اید و لذت آن لاین بودن را بدون هیچ محدودیت و فیلترینگ حس کرده اید.
آیا میشه جوری دیگر نگریست؟
آیا هنوز معتقد هستیم که:
سنگ مفت گنجیشک هم مفت.
آیا دوستانی که از این طریق به انتقال اطلاعات مشغول هستند حاضرند از طریق گوشی همراه خود که برای دریافت یا ارسال هر کیلو بایت آن با مبلغی هر چند ناچیز ، این پستها را چک یا ارسال کنیم!؟
اگر جز دوستانی هستید که از دکمه forward زیاد استفاده میکنید بد نیست برای این پست هم از اون دکمه استفاده کنید. مطمئنم روزی این مطلب به خودم باز میگرده....
برام جای بسی خوشحالیست که بتونم در چارچوب توانم ودر حیطه کارم مفید واقع بشم حتی به اندازهیک تعمق کوچک...
از شنیدن نظرات شما در اینخصوص بسیار خوشحال خواهم شد
آرمان شیرزادی
89/8/8
