امروز چند ای میل جدید داشتید.چند تا شو خوندید یا بدون اینکه باز کنید پاک کردید.چند تای آنها تکراری بود.
متاسفم که باید گفت:
(ویران شود این مدرسه، جهل آباد است)
یادش به خیر.شاید برگرده به حداقل 15 سال پیش.آرزو داشتم از کسی میلی دریافت کنم.از هر کسی سئوال میکردم دلیلی برای داشتن پست الکترونیکی نداشت یا دسترسی به کامپیوتر برایش ممکن نبود .فقط بچه های هم دانشگاهی بودند که گاها از این طریق با هم در ارتباط بودند.هم دسترسی به اینترنت مشکل بود هم سرعت آن کم .ماکزیمم فضای را که سرورهای بزرگ هم به هر پست میدادند حداکثر 10 مگا بایت بود. اغلب پستها به دلیل پر بودن باکسها برگشت میخورد و باید برای اضافه کردن هر فایل به ای میلها ساعتها صرف میشد.
زمان گذشت و دسترسی بصورت آنلاین به وب از طرق مختلف فراهم شد شرکتهای بزرگ مانند یاهو و گوگل به دلایل مختلف از جمله رقابت با همدیگر هر روز به فضای اختصاص داده شده به آدرسها می افزودند و اگر اشتباه نکنم چند سال پیش بود که ارتباطات از طریق orkut وارد فاز جدیدی شد و با امدن ,وب لاگها .و جدیدا از طریق فیس بوک در تمام دنیا نحوه اطلاع رسانی و انتقال اطلاعات و عقاید تغییر کرد و زمان به سمتی رفت که امروزه کمتر فرد جوان یا میان سالی را پیدا میکنی که کلکسیونی از آدرسهای الکترونیکی را با خودش یدک نکشد و با افتخار از داشتن چندین ای میل مختلف یاد نکند.
شاید این روزها هر کدام از ماهابیش از دهها پست در طول روز دریافت یا انتقال میدهیم چند درصد انها برای اولین بار از طرف ما تولید شده است.این سئوالهای است که من بارها از خود پرسیده یا میپرسم؟!آیا تا به حال به این نکته فکر کرده ایم که اگر یکی از پستهای ما که مثلا فقط حاوی یک عکس با حجم کم اگر برای ده نفر ارسال شود یعنی ده کپی از آن منتشر و روی سرورها ذخیره شده است!(اصلا کاری به تکنولوژی پیچیده ذخیره و انتقال اطلاعات توسط سرورهای بزرگ ندارم چون نه سازنده آن هستیم نه میتوانیم به سازنده ان اعتماد کنیم که به چه دلیل یا هدفی این فضا و تکنولوژی را در اختیار ما قرار داده است و به این نکته نیز اعتقاد دارم که برای آنان نیز بی شک منفعتی در بر خواهد داشت)
RSS
امکان پذیر است.آیا میدانید که ساختن یک وب لاگ با همین ای میل که هر کدام از ماها داریم به اندازه لاگین در یک صفحه با همین کاربر شدنی است(کاربران جی میل به آدرس
, و کاربران یاهو به آدرس
برای ساختن وب لاگ خود مراجعه کنند)آیا تا به حال به آدرس
با اکانت جی میل خود سری زده اید و لذت آن لاین بودن را بدون هیچ محدودیت و فیلترینگ حس کرده اید.
آیا هنوز معتقد هستیم که:سنگ مفت گنجیشک هم مفت.
آیا دوستانی که از این طریق به انتقال اطلاعات مشغول هستند حاضرند از طریق گوشی همراه خود که برای دریافت یا ارسال هر کیلو بایت آن با مبلغی هر چند ناچیز ، این پستها را چک یا ارسال کنیم!؟ اگر جز دوستانی هستید که از دکمه فوروارد زیاد استفاده میکنید بد نیست برای این پست هم از اون دکمه استفاده کنید. مطمئنم روزی این مطلب به خودم باز میگرده....
برام جای بسی خوشحالیست که بتونم در چارچوب توانم ودر حیطه کارم مفید واقع بشم حتی به اندازهیک تعمق کوچک...
جان من فوروارد نکنید
آرمان شیرزادی
89/8/8
